Gebroken golven

En de golven brakenop de rand van foutverkeerde fotogetrokken bij zonlicht

De schaduw kijkt haar letterlijk wegafkeuring zichtbaarin houding van star

Zij was de afwezigeverweren was er niet bijtoch het ongeloofin de manier waarop
Ooit komt het goed

nare open deur, clichéde stilstaande periodelijkt onoverbrugbaar
Hoop doet levenvuur zal er brandenen het water stromenzoals gebroken golven

Verstopte schoonheid

In doodse stilte hulde zich

de tweekamelenkaravaan

op trektocht naar elders

bevangen door ontzag

beschaamd om eigen nietigheid

tegenover het overweldigende

wijder dan wijdse landschap

met dorstige leefbare oases

de voetstaploze zandvlakte

stille luchtweerspiegelingen,

knallende oranje zonnen

in kinderdromen gehuld

The show must go on

De kille ruimtes rondom ons leven
niet verplaatsbaar, dus gaan wij
we zoeken naar iets maar wat?
een held, een correcte misdaad?

Wind laat gordijnen leven
en de show moet verder
verdriet beschildert ‘t doek

met onuitwisbare vlekken

Toch gaan we lachend door
want wat er ook zal gebeuren
welke hoeken we ook omgaan
het leven staat niet stil

Buiten breekt het licht
binnen vecht de vrijheid
sprookjes van gisteren
zullen nooit afsterven

Laten we zijn wie we geworden zijn
onze tempels bouwen we toch zelf
gevormd, gekneed uit modderklei
al zijn we niets in het geheel

Levenspad

Niet rechts maar linksaf slaan wordt nooit duidelijk aangegeven zoals een plaats, een tijd, een datum of punt 4,5 bij blauwe puzzeltocht

Het lijkt meer op een ondoorbroken lijn die de dubbele circel ovaal trekt en ongemerkt langzaam maar onomkeerbaar op een zomerse dag alles anders laat blijken

Wat was was

Uit ogen druppen druppels tranen van verledenverdriet niets zo zwart, niets zo wit gekleurde kleurenregenboog

Tongen vertellen het verhaal 't waarom wordt niet vermeld taal spreekt ten tijde van nu zo zuiver als 't helderste glas

Het lichaam vertoont gebreken onzichtbaar voor buitenwereld pijn is er, toch zwijgt de boom slachtofferrol wordt vermeden

Geen van hen zal eens vragen het ik-zijn is blijkbaar wat telt maatschappij verhult verdriet en voert de lach de boventoon
Wat was was wat is is zo was het zo is het