Stiltestof

Bladeren ristelden
verrukte waaiwind
handen mouwden

wie ben ik
de aarde draaide
zo mijn gevoel

dust to dust
het meisje kwam thuis
"mam, komt er elk jaar
meer stof bij?"

wie ben ik
aarde lag stil
ik ademloos

Niets

Niets zo stil
zo krachtig
zo zonder woord

nacht zwijgt
wind wolkenloos

en vandaag
zoveel gezegd
alle betweters
zo puntig de tong

“neem mij”, zei de dood
“ik ben nooit alleen alleen”



" ... en verdraag zwijgen"

niets zo stil
zo krachtig
zo zonder woord

Duurzaam licht

Licht jaagt er op schaduw
Muren verdwijnen om de stad
Helderheid ontmoet er leegte
Laat duren, laat duren
De stad der licht

Licht jaagt er op onrust
Harten verwarmen om de steen
Vol schijnt de maan er fel
Laat duren, laat duren
De stad der licht

Licht jaagt er op sterren
Hemels vullen zich om het punt
Waas vervaagt er gezichten
Laat duren, laat duren
De stad der licht

Andere kant

Een herinnering als koestering
laat alles even zoals het is
rust
stilte
zelfs ochtendzon van vandaag
stond roerloos aan de hemel

de bloem bloeit nog altijd
en tegelijkertijd leek alles
net even zoals het niet is

het een kan niet zonder het ander
galmt dwars door de boxen heen
zo is het, zo blijft het
zonder dood kunnen wij niet leven

ik voel dankbaarheid

Mijn liefste

Even een briefje
vermengd met wat tijd
om je nog eens te zeggen
ik ook van jou

vermoeidheid speelt op
lucht is er schaarser
toch wil ik benoemen
ik ook van jou

werk is voorhanden
stresskikkeren ken je niet
je gaat ervoor, juist daarom
ik ook van jou

zonlicht tikt de schaduw
kinderen schommelen er hoger
sterren plukken mooie dromen
ik ook van jou

nog even, heel even
dan vieren we wat we vieren
om in alle eenvoud te voelen
ik ook van jou

en jou
en jou
en jou