donderdag, mei 18, 2006

Beeld


Ons beeld staat te pronken
In de tuin van het leven
Alles groeit op eigen wijze
Op de vruchtbare grond

Iets van onszelf
Gegoten in brons
Ik kijk en glunder
Ben woordenloos

Symboliek van liefde
Vormen prachtig rond
In het midden de ruimte
Omarmen van elkander

De zon speelt
Met het gemaakte
Schaduwen ontstaan
Plaatje is compleet

Intreding van elke schemer
Schijnt zacht licht naar boven
Staande op een sokkel
Bij elkaar ons wonder

*zij*

Visie




Ik droomde van bergen
Die we moesten beklimmen
De weg naar boven
Was zwaar maar mooi

Prachtige natuur
Geurende bloemen
Ik wilde er een foto van
Maar dat was niet mogelijk

Het viel niet vast te leggen
Enkel in ons geheugen
Dus klommen we verder
Het landschap veranderde

Eenmaal boven was alles anders
Geen bloemen, wel water
Geen bomen, wel speelveld
Verbijsterd vielen monden open

Trappen die mensen leiden
naar onbekende wegen
scheuren metersbreed in muren
naar boven mocht niet meer

Soms ben je op weg en weet je
Wat je wilt bereiken, en dan toch
Eenmaal daar aangekomen
Is het anders dan je dacht

Teleurstelling, nee dat niet
Je ziet het door andere ogen
Jouw visie is niet de enige
Ervaar het ook eens anders

*zij*

Zou je ons gastenboek willen tekenen? Klik dan hier!
Gedichten Freaks