The show must go on

De kille ruimtes rondom ons leven
niet verplaatsbaar, dus gaan wij
we zoeken naar iets maar wat?
een held, een correcte misdaad?

Wind laat gordijnen leven
en de show moet verder
verdriet beschildert ‘t doek

met onuitwisbare vlekken

Toch gaan we lachend door
want wat er ook zal gebeuren
welke hoeken we ook omgaan
het leven staat niet stil

Buiten breekt het licht
binnen vecht de vrijheid
sprookjes van gisteren
zullen nooit afsterven

Laten we zijn wie we geworden zijn
onze tempels bouwen we toch zelf
gevormd, gekneed uit modderklei
al zijn we niets in het geheel