Ik heb geduld...

Ik zie, ik zie wat alleen ik zie

en aanschouw de treurige dag

zittend op een stoel van thuis

zoekend, turend naar mijn weg

om te vinden wie ik ben



Muziek trekt aan mijn tranen

verdriet om onbereikbaarheid

is zinloos, gelovig wacht ik

op de dag van antwoord

wat mijn huis bereiken zal


De ruimte tussen onze gezichten

is als een donkere schaduw

op moeder aarde, ongrijpbare

doch voelbare duisternis

schuilplaats voor mijn gedachten


Ik verberg mijn liefde

veeg de tranen opzij

en blijf op zoek, met

de reden van mijn ik

die er is, er is


ik heb geduld



*zij*